Páxina 14

O RONSEL DO PAROLEIRO

            

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

O ÚLTIMO SEGUNDO

 

Reflexos vermellos tinguen a auga da lagoa,

O olor a óxido flota no aire,

O sangue esparéxese polo chan,

Como un río que corre ata a desembocadura.

 

E xunto un elmo tendido sobre os pétalos

Caídos das mapoulas, un corpo desángrase lentamente,

Cunha daga cravada no corazón, inmaterial pero presente,

E outra, a que máis lle doeu, na fronte.

 

Os raios dun sol primaveral caen sobre os seus cabelos,

E o home bota un último suspiro,

E cruza a porta.

(pluma azul)

Marta Vázquez