Andrea Sabio, 1º ESO A

O ollo esquerdo de Fernando Vázquez

           Fernando Vázquez era un mozo duns trinta e dous anos. Vivía só, nunha casa á beira da ría, en Maniños. Era de pel máis ben branca. Co pelo rubio e os ollos marróns chocolate.

           Un día foino visitar un amigo que vivía, en Magalofes. Este sorprendeuse ao ver que,  ao seu amigo, lle crecera  o ollo esquerdo e que agora ocupaba un lugar na cara máis grande do que lle correspondía. Preocupado de que Fernando se alterase, ao saber o que lle estaba a pasar na cara,   mantivo a boca calada mentres recordaban  os tempos do instituto.

           Á mañá seguinte, Fernando, foi dar un paseo pola Ribeira. Alí encontrouse cun home alto, forte e coa cara chea de arrugas. E, como lle pasara ao seu amigo o día anterior, sorprendeulle o gran tamaño, sobrenatural, do seu ollo. Pero coma fixera o outro o día anterior, calou e foi andando coma se nada pasara, só, que este  fíxoo por non parecer indiscreto.

           Así  pasaron os días  ata que un neno, de non máis de nove anos, quedou  mirándoo á cara.

           Fernando inquedo pola incesante mirada do neno, escondeuse nunha tenda de espellos. Mirouse   nun  espello, e o que viu lle pareceu do máis normal do mundo. A súa cara era coma sempre: boca pequena, nariz puntiagudo e ollos pequenos e saltóns. Nada que estivese fóra de lugar.

 

Páxina 19

Nº 11