|
|
| |
|
O
REXURDIMENTO: ATENAS 1896
|
| |
No
ano 363 d.C., coa morte do emperador Xuliano, fracasa
o último intento de pechar o paso ao cristianismo
e restabelecer o culto aos antigos deuses. |
|
|
Seis
lustros máis tarde, Teodosio I ordena pechar todos
os santuarios alleos á relixión oficial
do estado e prohibe a celebración dos xogos atléticos. |
|
|
Olimpia é abandonada e a combinación de terremotos,
saqueos e inundacións foi cubrindo baixo
unha dobre capa de sedimentos e esquecemento as
vellas e buliciosas glorias do lugar ata facelas
desaparecer por completo. Non estaban os tempos
para alegrías do corpo. |
|
Cara
a finais do século XVIII as cousas comezan a cambiar
e en varios países europeos maniféstase
un crecente interese polo deporte e a ximnasia, tendencia
que se acentuará no XIX. Ademais, en 1830 proclámase
a independencia de Grecia, tras unha guerra de case una
década co Imperio Otomán, e desátase
en Europa unha forte corrente de simpatía cara
o novo estado. |
O
pasado clásico exerce unha grande fascinación
que vai en aumento a medida que se multiplican os
achados arqueolóxicos, entre eles os que
proceden das escavacións que se efectúan
en Olimpia. |
|
|
Na
mesma Grecia realízanse, entre 1859 e 1889, catro
certames atléticos "panhelénicos",
que pese á súa modestia impulsan a idea
de revivir a antiga festa do deporte. |
|
|
Finalmente,
no Congreso de París de 1894, animado sobre
todo polo entusiasta pedagogo francés Pierre
de Coubertin, fúndase o Comité Olímpico
Internacional e acórdase a restauración
moderna dos Xogos Olímpicos, fixándose
a súa primeira celebración dous anos
máis tarde en Atenas. |
|
|
E
así foi: o 6 de abril
para os gregos, día da
pois aínda se
polo calendario
oficialmente inaugurados
Xogos Olímpicos
|
|
de
1896 (25 de marzo
súa festa nacional,
rexía aquel país
xuliano) declaráronse
os primeiros
da era moderna.
|
|
|
Dez
días en total entre competicións e cerimonias,
catorce países representados, nove deportes en
liza
|
(atletismo, natación, esgrima, tiro, tenis,
halterofilia, loita grecorromana, ciclismo e ximnasia)
con corenta e tres especialidades e douscentos sesenta
atletas participantes que, ao igual que na Antigüidade,
eran todos de sexo masculino, pois as mulleres aínda
non eran admitidas. |
|
|
A
primeira medalla foi para o estadounidense Connoly, gañador
do triple salto. Pero a proba que se agardaba con maior
expectación era unha contenda allea ao olimpismo
antigo, introducida agora como homenaxe ao lendario soldado
que comunicara aos atenienses a vitoria lograda sobre
os persas, en 490 a.C., tras salvar os corenta quilómetros
que separaban a cidade da chaira de Maratón. |
|
|
Tomaron
a saída dezasete corredores. Dise que
algúns non só descoñecían
o trazado exacto da proba senón incluso
a súa verdadeira extensión.
O certo é que case tres horas despois
o estadio Panatenaico víñase
abaixo de fervor olímpico e patriótico
ao ver entrar en cabeza ao número 17... |
... dorsal que identificaba ao grego
Spyros Luis, augador de profesión
nunha época na que Atenas carecía
de saneamento. Vese que non mesturaba
traballo e ocio, pois contan que a metade
do percorrido detivérase a reparar
forzas bebendo un vaso de... viño. |
|
|
|
|
|
O
15 de abril caeu o
O 13 de agosto de 2004
a cita, novamente
|
|
pano
daqueles Xogos.
volverá levantarse;
en Atenas.
|
|
|
|
|
|
