Un oso tentaba derribar a arbore ferozmente, mais so puido arrincar un par de polas ao quinto intento. Nos estabamos asustadisimos e fortemente suxeitos as ramas mais grosas temendo caer nas suas poutas. El abaneaba e nos berrabamos. Ninguen escoitaba, porque non habia ninguen, nin dentro nin fora da casa. E el a teimar dalle que dalle. Ata que anoiteceu. Enton tivemos a sorte de que desistiu do asedio, e marchou dandolle cos pes a unha bola que habia no chan.