Concello  da  comarca  de Sarria  , situado no centro-L da comunidade   autónoma de Galicia e no  centro   da   provincia    de  Lugo . A  sua  posición   xeográfica  e   de   42º  49’ 30’’  latitude  N  e  7º 30’  40’’ lonxitude  O. Limita   ao  N co  concello  do  corgo   e co de  Guntin  ( comarca de  Lugo  )  ,  ao L  cos  de  Láncara   e Sarria   ( comarca de  Sarria )  ,ao S co de  Paradela  ( Sarria) e ao O cos  de Portomarín  e  Guntín(Lugo). Abrangue  unha  superfície de 75,7 km2 en  que  acolle   unha  poboación  de 1.907 h (2001) distribuidos nas parroquias de Adai, Friolfe, Gondrame, Grallás, Moscán, Neira, Piñeiro, Reascos, Ribas de Miño, A Ribeira, Saa, San Vicente de Gondrame, Santo André da Ribeira, A Torre, Vilafíz, Vilarmosteiro, Vilasante e Vileiriz. A capital está no lugar de Trebolle, parroquia da  Torre, localizada a 119 km de Santiago de Compostela e a 18 km de Lugo. Está adscrito á diocese de Lugo arciprestado de Páramo-Farnadeiros e á xurisdición do partido xudicial de Sarria.

XEOGRAFÍA FÍSICA
A simplicidade é a nota característica do relevo do Páramo, dominado polo macizo granítico do mesmo nome e os cursos dos ríos Miño e Neira . Distínguense tres áreas individualizadas. A primeira área está formada polas terras baixas dos ríos antes citados, no O e N do concello , que acadan altitudes entre os 350 e 450 m e orixinan amplas  veigas , en espacial nas parroquias de Reascos e Neira . Unha segunda área coincide cun territorio de transición, entre os 500 e 650 m , disposto a modo de estreita franxa con orientación NL-SO, onde destacan os montes Albaredo (584m) e Grallas (547m). Por último, o extremo SL do concello é a serra do Páramo propiamente dita , en que destacan as cotas do Páramo (876m) e Monte Maior(792m).O concello repártese entre os dominios climáticos oceánico de montaña e oceánico continental , ao abeiro da influencia moderadora das masas de aire mariño . A temperatura media anual é de 10,8ºC, a media de xaneiro é de  4,6ºC, a de xullo de 17,7ºC e a amplitude térmica extrema chega aos 24,5ºC. A precipitación anual media é de 1.447mm, cunha distribución estacional que amosa unha acusada seca estival, xa que o 39% das precipitacións son recollidas no inverno , fronte ao 10%  do verán , mentres que quedan con valores medios a primavera (26%) eo outono (25%) .A rede hidrográfica verte totalmente ao Miño , que delimita o concello  no seu estremo oriental , e onde desemboca o río Neira que delimita polo N o territorio do Páramo . Da vexetación autóctona destacan os carballos ,mesturados coas terras de cultivo e pastos , así como as árbores de ribeira nos cursos fluviais . As masas de piñeiros  de repoboación e o mato están limitados ás terras da serra do Páramo.

REFERENCIAS HISTÓRICAS
As primeiras referencias documentais referidas ao concello data de 569 , ano en que se celebrou o Concello de Lugo, onde se definiron os límites dos 11 condados que formaban a diócese lucense . Daquela O Páramo recibía o nome de Paramienses. Consérvase a carta de restauración da igrexa de San Xoán de Friolfe(910) e un escrito de 1255 en que Afonso X o Sabio confirmava un privilexio polo que otorgaba estas terras en doazón á orde do Hospital. Durante o Antigo Réxime , as parroquias distribuíronse entre as xurisdicións de San Xoán de Portomarín , señorío da encomenda de Portomarín ,compartido nalgunha parroquia co conde de Amarante, o marqués de Bendaña e outros señores, e da Pobra de San Xulián señorío do conde de Lemos Tras a división municipal de 1835 estas dúas xurisdicións convertéronse en concellos. O Concello do Páramo creouse en 1840 pola reforma xudicial e municipal que decretou a Xunta de Goberno da provincia de Lugo. En 1845 a parroquia de Santa Cruz de Moscán pasou a integrarse na de Santa María Madanela de Moscán e en 1861 autorizouse o traslado da capitalidade do concello da parroquia de Piñeiro á da Torre.

(Datos recollidos da Enciclopedia Galega Universal,Tomo 13,páx.238-239,coa autorizacion expresa IR INDO Edicións)