KLAUS VISITOU A NOSA TERRA

Catro días de furia

Este ano houbo un temporal, segundo din os meus avós “moito peor que o Hortensia, eh!”. En Perlío, onde vivo, houbo riadas e o ría Cádavo desbordouse, tamén caeron varias árbores (algunhas arrincadas de raíz) por mor do vento.

Cando Sara, a miña nai e eu levamos o can pola noite a dar unha paseo, sorprendémonos ao ver a paisaxe. Un señor estaba sacando fotos das riadas, levaba botas de auga, porque esta lle chegaba aos xeonllos. Estaban evacuando o aparcamento do novo edificio (situado onde estaba o edificio), xa que a auga comezaba a chegar até as portas dos coches.

O meu can quixo cruzar a estrada, mais a auga que pasaba por esta levouno e a miña nai, Sara, e eu tivemos que correr entre a riada para agarrar o can. Daquela comezou o vento e tivemos que poñernos a resgardo, porque os cables da luz non deixaban de moverse e ameazaban con caer. Cando por fin chegamos a casa, non había luz. Tivemos que acender dez veliñas para ver algo. Cando xa as tiñamos acesas a luz regresou e decidimos ir a cama a durmir.

Á mañá seguinte (era sábado) puidemos ver os danos: árbores arrincadas, cable da luz polo chan, semáforos tirados no chan, tellados con buracos... Esa mesma noite, volveu chover e a facer vento, mais con menor intensidade. O domingo pola mañá tamén pasaran os mesmos danos do día anterior. Cando pasou a noite do domingo, espertei (ás 7:20, por certo), vestinme e vin ao instituto. Como non había luz, suspendérono, volvín a casa e quedei alí todo o día.

Ángela García Pérez (2ºA E.S.O.)

Un temporal preocupante

O pasado día vintedous fun avisada pola noite polos meus amigos para que non fora ao instituto. Dixéronme que o tiñan dito na Galega, que non habería clase polo temporal. Kristy e eu quedamos en vernos o día seguinte. En principio ela ía vir a miña casa mais o final foi ao revés.

O venres ás 17:00 (cinco da tarde) fun até casa de Kristy e, ao comezo todo era normal. Pero, sobre as 19:10 (as sete e dez minutos da tarde) cando xa tiña escurecido, marchou a luz. Apagóusenos todo e o único que nos fixo graza foi ver a zona de Ferrol escintilando. Era como unha festa!

Despois veu a miña nai e marchamos para casa. Como era venres, fun durmir a casa dos meus avós, aínda que ía porque viñera a miña tía de Ourense, que pese a que había temporal veu como se nada. Fun andando e polo camiño cruceime cun gatiño pequeno, que como pesaba pouco, saíu voando mais non lle pasou nada. Cando cheguei, despois dun rato, marchou a luz. Nese intre decateime de que o meu irmán tiña que vir ás 23:00 (aproximadamente) pola ponte de Neda, e meus pais dicíanme de broma “seguro que cae o mar co coche, e como hai temporal, non o poden sacar”. Aínda que pareza que non, púxenme moi nerviosa e sen que souberan nada, mandeille unha mensaxe para que viñera por Xuvia e fíxome caso.

A casa dos meus avós queda nun alto, igual que a de Kristy, así que o temporal parecía peor do que era realmente. Non se oía nada agás o horroroso temporal e as árbores caendo e rompéndoo todo sen deixar nada ao seu paso.

Ao día seguinte, levanteime correndo e saín ao campo... estaban todos os veciños recollendo todo! Despois fun á miña casa e vin o coche do meu irmán fóra, e non no garaxe, algo estraño. Abrín o portal, Subín polas escaleiras e abrín a porta, estaban o meu irmán e o meu pai. Baixei até Perlío e observei que todo estaba mal, as árbores caídas, as portas rebentadas... Isto facía recordar un filme, A guerra dos mundos!

Ao final todo foi a mellor... pouco a pouco... aínda que logo volvía a empeorar... que desastre!
O meu caso non foi para tanto, mais o que máis me fixo sufrir foi o meu irmán... estaba preocupadísima por el!.

Ana Montes Miraz (2º A ESO)

Maldito temporal

O venres pola tarde veu un amigo á miña casa, e sobre as 19:30 da tarde comezou a facer vento e nos metemos dentro da casa. Unha hora máis tarde el marchou e uns minutos despois, foise a luz. Cando fun para cama xa facía un vendaval impresionante.

Pola mañá ao día seguinte espertei e mirei pola xanela. O panorama era impresionante:

Primeiro, a miña fiestra estaba toda fendida, tiñamos un ventanal do restaurante O Mesón do vento diante de casa, dúas árbores caídas..., mais iso non era o peor: estabamos sen luz!. En fin, como estaba aburrido fun dar unha volta na bici (iso si, antes tiven que sacar cinco! caldeiros de auga. Todo Magalofes estaba afectado: todas as casas sen luz, algunhas sen tellado, árbores caídas por todas partes, tellas rotas, antenas tiradas por aí... e todos sen luz! Cheguei até Fontenova e descubrín que David tiña luz. Logo baixei e atopeime con Sara Sabín quitando auga do pozo. Se é que se non fora polo pozo...!

A todo isto, nós chamando a Fenosa, e os moi puñeteros tivéronnos dez minutos escoitando absurdas musiquiñas.

Cando por fin nos colleron, saíunos unha pincha cabichas ao teléfono dicindo que non saben nada! En fin, para que se vexa o que é Fenosa.

O domingo igual, sacando caldeiros, chamando a todo dios e recollendo árbores.

Por casualidade, pola noite, fomos a As Neves e alí atopámonos a uns obreiros de Fenosa, que nos dixeron que a luz ía volver dun momento a outro e que primeiro a Magalofes.

Xa se ve que iso non foi así, porque estamos a martes e aínda non hai luz.

O único bo foi que nos quedamos dous días sen clase.

Alexandre Chao Vizoso (2ªA ESO)

Un día de furia

Todo comezou o xoves cando vimos un avance informativo (na TVG) no que dicían que os nenos de Lugo e A Coruña non poderían ir a clase ao día seguinte por un forte temporal que chegaría ao longo do día do venres ás costas galegas.

A xornada do venres transcorreu con normalidade. Pola mañá facía o mesmo día que moitos outros e por iso, o meu irmán e máis eu, estivemos moi contentos de estar na casa. Pola tarde, a iso das 18:00 horas, empezou a facer algo de vento e xa nos tememos o peor: toda a noite con vento e varios días sen luz. A sospeita non tardou en chegar. Polas 21:00 apagáronse todas as luces e estivemos sen corrente. Tivemos que cear con velas e estar con lanternas e focos toda a noite.

Esa noite foi horrorosa e case ninguén da casa deu durmido por mor do terrible vento.

Á mañá seguinte (seguiamos sen luz) fomos ver que cousas rompera o vento. En casa non pasara nada pero na horta tirara dúas árbores. Na casa dunha veciña tirou a cheminea, pero esa casa non estaba habitada e non pasou nada. En Fene tirou un semáforo e así en moitos sitios da comarca.

Esa tarde fomos a AKI (o que está ao lado de Alcampo) a comprar focos, xa que os que tiñamos (ademais de ser moi pequenos) non tiñan case pilas. Alí o único que atopamos que nos interesara foi un foco que ao pulsalo daba luz , pero aínda así non o compramos. Despois fomos a Alcampo e alí tampouco atopamos focos xa que estaban esgotados. Ao final, onde o encontramos foi en Sport Zone (no Odeón).

O domingo por terceiro día consecutivo estivemos sen luz, e por iso nos quedamos todo o día na casa.

O luns levanteime á hora de sempre e levoume o meu pai ao cole xa que perdera o bus. Alí os profes nos din que non hai clase (debido a que non hai luz) e nos marchamos para casa. Levantei ao meu irmán e logo estudei Xeografía (o mércores tiñamos exame). Logo fomos facer o reparto e a compra. Xa chamaramos a casa do noso padriño para lle dicir que iamos ir á súa casa, pero nese momento (sobre as 16:00) veu a luz. Puxémonos todos moi contentos porque foran moitos días sen luz.

Alí acabou o noso pesadelo.

Laura López Paz (2º A ESO)