A finais do primeiro trimestre visitounos este escritor,
músico, showman, cineasta e activista incansable. Nunha charla repleta de
anécdotas, contounos a súa experiencia musical cos Diplomáticos de Monte Alto
e falounos de como, á hora de contar historias, descubreu que as había e moi
boas a carón da súa casa na Coruña. Díxonos que ás veces estamos un pouco
cegos pola tele, o cine e todo iso. Que está moi ben, pero que aquí ao noso
lado hai historias moi poderosas, como lle gosta decir, que tamén darían para
facer novelas e películas.
Imos reproducir, sen a gracia do directo, dúas desas anécdotas
que ilustran a aventura e a poesía da nosa vida cotiá:
- Unha tarde de hai seis ou sete anos, uns rapaces, veciños do
barrio de Monte Alto, estaban a coller percebes furtivamente nos cantis da
Torre de Hércules. De repente escoitan un ruido (Flu...Flu...Flu....Flu...)
que se lles acerca cada vez máis forte. É un helicóptero facendo unha pasada
por riba deles. Ben, curioso porque non é habitual pero imos seguir aos
percebes. Aos dous ou tres minutos, outra vez...Flu...Flu...Flu....Flu......Agora
máis baixo. Nace unha certa desconfianza no corazón dos percebeiros. Ao
pouquiño, outra vez Flu...Flu....Flu.....Non hai dúbida, é a Garda Civil que
debe vir por eles! Neno, tira os percebes e corrre! Escapan como poden e
chegan completamente rendidos ao bar de sempre. Eh! Acabades de saír na tele
rapaces! Que dis oh? Nada, que vos acaban de sacar na tele co helicóptero do
final da etapa da Vuelta Ciclista a España!
- Cando o Depor xogou a final da Copa do Rei en Madrid, foron
trens e autobuses desde a Coruña. Nun deses autobuses ían os protagonistas da
seguinte historia, uns trinta rapaces que nunca saíran de Galicia pero que
lles estouraba o peito de emoción! Saen da Coruña: Forza Depor! Pasan por
Betanzos: flipa co globo, tío!!! Cruzan Lugo: menuda muralla!!!!!! Chegan ao
Cebreiro: Os Ancares por un lado e O Courel por outro!!!!!!! Baixan ao Bierzo:
Prada a Topeeee!!!!!!! (Nota da redacción: Prada é unha coñecida cadea de
tascas con productos do Bierzo). Rapidamente avanzan pola meseta, a paisaxe é
chá, os campos están secos....No autobús......silenzo. Pasa un minuto, dous
minutos, tres minutos ata que un dos rapaces exclama:”Flipa neno, hai que ver
como baixa a marea aquí!”.
Pasámolo en grande con Xurxo. Contou cosas serias facéndonos
rir. Tamén falou de Andrés do Barro, un xenio da música. Para os que sodes
máis novos diremos que Andrés foi un cantante da comarca, que nos anos setenta
tivo moitísimo éxito. Foi como un Bisbal ou un Juanes de aquel entón. O
mérito non foi só colocar os seus temas de número 1 en varias ocasións senón
que ademais eran cancións en galego. Sirva esta foto de Andrés para recordalo
e darlle as grazas a Xurxo pola súa presenza.
Xurxo Souto no instituto
