IES do Castro de Vigo

	O pasado 15 de novembro estivo no noso centro ROSALIANO RIASCOS, destacado defensor dos dereitos humanos afrocolombiano, para  impartir unha charla ao alumnado de 1º Bacharelato

Estas son as reflexións sobre as súas palabras, elaboradas por María Rodríguez Arias, de 1º E:

Adeus Colombia…

“Alí onde as pedras cantan e as ondas bailan a golpe de currulao”, un paraíso de olores, de praias, de sabores… o pequeno paraíso de Rosaliano a uns 8000 km de distancia de onde debe vivir agora. Alí naceu el, afroamericano de 55 anos, na costa pacífica de Colombia, en Buenaventura.

O 11 de Maio do ano 2000, entraron, á 01.30 de madrugada, un grupo de paramilitares na comunidade de Sabaletas. A tiros, acabaron coa vida de 12 dos seus compañeiros e a el, dérono por morto. Non era un criminal, non era un ladrón ou un asasino, simplemente era afroamericano e trataba de loitar polos dereitos da súa comunidade.

En Colombia existe actualmente e dende hai varios anos un grave problema de narcotráfico do que se está beneficiando tanto o seu goberno como o goberno estadounidense. Os afrocolombianos, que levan siglos vivindo alí e herdando, xeración tras xeración, as propiedades dos seus antepasados, vénse desprazados polos intereses no cultivo de droga. O Goberno creou uns grupos de asasinos formados por paramilitares para quitarlles as propiedades aos afroamericanos e destinalas ao cultivo de droga. Así, pola forza ou comprándolles os terreos por unhas cantidades ridículas de diñero, están acabando coa comunidade afroamericana en Colombia e sembrando o terror.

Rosaliano Riascos Rodríguez vive e viviu isto en primeira persoa. Loitaba polos dereitos da súa comunidade que atopábase totalmente anulada no seu país. Grazas ás súas movilizacións conseguiron ser recoñecidos no artigo transistorio 55 da Constitución para evitar que lles arrebaten as súas propiedades, pero aínda así os asasinatos e ‘roubos’ continúan.

Denuncia a situación que se está a vivir en Colombia, os asasinatos e a violación dos DD HH que dáse cada día no país.

El, que é unha das vítimas desta guerrilla, vive agora en León dende fai dous anos cos seus dous fillos, grazas a Amnistía Internacional e o seu Programa de Proteción Temporal de Defensores de Dereitos Humanos. Está moi agradecido da axuda que lle proporcionaron en España, pois a pesar de que Colombia tambén ofreceulle asilo, continuaba a recibir constantes ameazas de morte e vivindo con medo, polo que decidiu vir aquí.

Non sabe cando volverá, nin sequera se o fará, pero garda a esperanza de facelo algún día.

Aquí, en España, continúa con movilizacións para rematar co conflito en Colombia pero di “unha sola persoa non pode cambia-lo mundo, pero sí coa axuda de todos pódese lograr, pois a unión fai a forza”. Rosaliano leva o movemento socio-cultural afrocolombiano, e así, a través do diálogo e non a partir da forza, agarda rematar coa pesadilla que están a vivir miles de familias en Colombia.

“Mi voz la que va gritando,

mi sueño el que sigue entero,

pues saben que solo muero

si ustedes van aflojando,

porque quién murió luchando

vive en cada compañero.”