Ledicia Costas co alumnado de 1º e 3º da ESO
Alumnado de 1º da eso coa autora
Edicións Xerais de Galicia, editora das obras de Ledicia Costas, na súa angueira de difusión da Lingua e a literatura galegas, vén de facilitarnos, coa colaboración da súa autora, o coñecemento de dúas das obras publicadas nese selo editorial.
Por un lado, foi o alumnado de terceiro da ESO o que tivo a oportunidade de escoitar da propia escritora viguesa o proceso de creación que inspirou o título “ O corazón de Xúpiter” e, de paso, tratar algúns temas de máxima actualidade entre o alumnado, como son o ciberacoso/sexting, acoso escolar e a homosexualidade. Temas todos eles que subxacen na narración e, que foron obxecto de reflexión na posta en común sobre a obra.
A atención inicial xirou arredor do vídeo proxectado, que recolle o tráxico desenlace dunha adolescente que, víctima de acoso, deixa gravado denantes do seu suicidio a terrorífica experiencia contada pola protagonista de tan cruel desenlace.
Sinaturas de “Recinto gris”
En conclusión, a mensaxe semella concluínte: hai persoas que o pasan moi mal por ser obxecto de acoso escolar, de discriminación por razóns de raza, sexo ou relixión e que debemos ser máis sensibles e solidarios con aqueles máis susceptibles de padecelos. E, o que está resultando máis grave no día de hoxe: o ciberacoso, que, en certa medida, aproveita o vacío legal, e, ademais, conta coa facilidade de acceso ás redes sociais. Por iso, quizais a solución non pase por prohibilas,porque para os nativos dixitais parecen inherentes á súa condición humana, senón por ensinarlles a usalas.
Ledicia asina exemplares de “Corazón de Xúpiter”
Nunha segunda volta, foi o alumnado de 1º da ESO o que contou coa versión da interpretación da obra pola mesma autora, sendo neste caso sobre o título “Recinto gris”. Nesta ocasión, segundo a propia autora, é a ausencia de información histórica sobre determinados acontementos moi graves para a humanidade o que a animou a construír este relato, destinado a un público xuvenil, e no que a verosimilitude e a fantasía se conxugan de xeito máis ou menos acertado para denunciar prácticas de exterminio daquelas persoas que por algunha razón resultan diferentes á maioría. Así, “o recinto gris” viría a ser unha especie de guetto, controlado por uns seres estraños disfrazados de lobos, e onde son recluídos todos aqueles que se aparten do modelo estándar e que grazas á habilidade de pequenos e maiores e a fantasía da autora conseguen burlar o cerco.
